Turystyka nadal odgrywa kluczową rolę dla rozwoju działalności gospodarczej, wzrostu zatrudnienia i eksportu na obszarze OECD. W krajach tych jej bezpośredni udział w PKB wynosi średnio 4,1%, udział w zatrudnieniu 5,9%, a w eksporcie usług 21,3%.
Jak wynika z najnowszego raportu OECD, turystyka charakteryzuje się dużym potencjałem wzrostu gospodarczego i tworzenia nowych miejsc pracy, zaś eksport turystyczny, którego udział w bilansie turystycznym wynosi ok. 80%, generuje wyższą niż średnia wartość dodaną dla gospodarki krajowej.
W 2014 r. liczba przyjazdów turystów zagranicznych przekroczyła 1,1 mld (według Światowej Organizacji Turystyki). Przyczynił się do tego ponowny wzrost liczby przyjazdów do krajów OECD (o 6,4%, czyli w stopniu wyższym niż średnia światowa wynosząca 4,2%). Oczekuje się, że do roku 2030 liczba przyjazdów do krajów o rozwijającej się gospodarce będzie rosła dwukrotnie szybciej niż w przypadku krajów o już rozwiniętej gospodarce turystycznej.
Główne wyzwania dla sektora turystyki to szybki rozwój międzynarodowej wymiany turystycznej, nowe trendy wśród konsumentów, cyfryzacja gospodarki turystycznej, kwestie bezpieczeństwa i dostosowanie się do zmian klimatu. Wyzwania te będą wymagały aktywnych, innowacyjnych, zintegrowanych rozwiązań politycznych, dzięki którym w nadchodzących latach turystyka pozostanie sektorem konkurencyjnym, funkcjonującym w sposób zrównoważony i efektywny ekonomicznie.
Autorzy raportu podają też najważniejsze zalecenia dotyczące polityki:
Promowanie sprawnego transportu:
• Zapewnienie uwzględnienia średnio‑ i długoterminowych potrzeb branży turystycznej w procesie planowania połączeń transportowych i rozwoju infrastruktury. Zachęcanie twórców polityki turystycznej i transportowej do bliższej współpracy w celu projektowania usług transportowych i infrastruktury w sposób spełniający potrzeby wszystkich podróżujących;
• Zachęcanie do krytycznej oceny ogółu połączeń transportowych, w tym jakości połączeń między różnymi środkami transportu oraz wygody, komfortu i atrakcyjności korzystania z węzłów komunikacyjnych, a także do uzyskiwania informacji zwrotnych od turystów w celu lepszego zrozumienia problemów, z jakimi się stykają i potencjalnych sposobów poprawy sytuacji.
• Określenie czynników kształtujących popyt w dziedzinie podróży, w tym cykli dziennych, tygodniowych i rocznych, a także wpływu urlopów i wakacji, warunków pogodowych, warunków ekonomicznych i wydarzeń specjalnych. Współpraca z podmiotami sektora transportu w celu sprawniejszego prognozowania oraz opracowania strategii uwzględniających wspomniane czynniki;
• Zachęcanie do wprowadzenia zintegrowanych systemów biletowych/taryfowych oraz „inteligentnych” kart turystycznych, zapewniających większą wygodę i komfort podróżowania. Zapewnienie współpracy agencji marketingu destynacji i podmiotów rządowych w celu stworzenia lepszych warunków podróżowania i odpowiedniej infrastruktury fizycznej, tak aby usprawnić pobyt w poszczególnych miejscowościach turystycznych;
• Podkreślanie korzyści z dostępu do aktualnych i dokładnych informacji, w tym o trasach dojazdu (np. oznakowanie, mapy, aplikacje internetowe w wielu językach), uwzględniających potrzeby osób o ograniczonej znajomości języków oraz pomagających sprawnie poruszać się w danym mieście lub regionie.
Dostosowanie się do warunków gospodarki współdzielenia:
• Wzmocnienie strategicznych ram działania poprzez uwzględnienie wpływu gospodarki współdzielenia na szeroko rozumianą politykę, cele społeczne i turystykę, a także uwzględnienie roli rządu w kształtowaniu rynku,
• Ponowne przemyślenie zachęt politycznych, lepsze zrozumienie otoczenia politycznego oraz testowanie nowych rozwiązań, w tym szersze wykorzystanie ośrodków politycznych lub innowacyjnych grupujących podmioty reprezentujące rożne interesy, w celu przeprowadzenia burzy mózgów i uwzględnienia podejścia użytkowników końcowych,
• Modernizacja działań politycznych i regulacyjnych poprzez przyjęcie punktu widzenia całej administracji rządowej. Opracowanie środków opierających się na osiąganych wynikach i samoregulacji oraz wykorzystanie danych i informacji na temat reputacji, gromadzonych przez platformy sektora gospodarki współdzielenia,
• Sprawniejsze gromadzenie danych oraz prowadzenie badań na temat wpływu gospodarki współdzielenia na turystykę i społeczności lokalne. Wspieranie wymiany najlepszych praktyk i doświadczeń między wszystkimi szczeblami władzy (krajowe, regionalne, lokalne) a branżą turystyczną, szczególnie w odniesieniu do rozwiązań regulacyjnych.
