opracował:
MICHAŁ DOMAŃSKI
Zapytaliśmy o to czterech wybranych ekspertów, którzy bardzo dobrze znają ten południowoamerykański kraj, ojczyznę wyśmienitego wina, empanadas (pysznych pierożków), najlepszych steków na świecie, orzeźwiającej yerba mate, magicznego tanga, słynnej Evity czy odważnych gauchos… Poniżej znajdują się ich krótkie wypowiedzi na ten temat.
TERESA GÓRECKA
PREZES BIURA TURYSTYKI ZNP LOGOSTOUR
Kiedy myślę czasami o Argentynie, niczym slajdy z podróży, przesuwają mi się przed oczami trzy skrajnie różne obrazy. Ich kolejność jest przypadkowa, zależy od nastroju chwili. Dla mnie, niezależnie od szerokości geograficznej, zawsze w centrum uwagi znajduje się człowiek. Jeśli więc myślę o Argentyńczykach, widzę gauchos, czyli kowbojów z bezkresnej pampy. Chociaż obecnie częściej popisują się oni zręcznością w siodle przed turystami, a nie przy wypasie koni czy bydła, to trudno nie podziwiać ich, gdy w pełnym galopie, podczas zawodów corrida de sortija, trafiają w mały, zawieszony nad głową pierścień (sortija). Wiele z dawnych hacjend należących do gauchos w prowincji Buenos Aires zostało przemienionych w komfortowe estancias (historyczne hotele). Oferują one m.in. możliwość zakosztowania prawdziwego wiejskiego życia, pokazy tradycyjnych tańców (a także ich naukę), popisy zręczności argentyńskich kowbojów oraz przejażdżki konne po pampie. Turyści częstowani są w estancias obfitością regionalnych potraw, wśród których prym wiodą dania z grilla – asado. Oczywiście, towarzyszą im doskonałej jakości miejscowe wina. Tych wszystkich atrakcji można doświadczyć w znajdującej się w naszej ofercie, utrzymanej w stylu kolonialnym Estancia Santa Susana.
Myśląc o Argentynie, trudno nie wspomnieć surowego piękna Ziemi Ognistej (Tierra del Fuego) oraz Kanału Beagle (Canal Beagle). Są to rzeczywiście niesamowite miejsca zagubione na końcu świata. Ostatnim przyczółkiem cywilizacji jest tutaj Ushuaia, miasto portowe, z którego tylko najśmielsi żeglarze odważają się ruszyć na podbój przylądka Horn lub Antarktydy. Żegna ich słynna Latarnia na Końcu Świata (Faro del Fin del Mundo).
Gdzie należy zakończyć podróż po Argentynie, żeby zanim się wyjedzie pragnąć już do niej wrócić? Na pewno w magicznym Buenos Aires, w którym nadal można odnaleźć dawno zaginionego ducha paryskiej bohemy… Argentyńska metropolia to miasto wręcz mistyczne. Niepokojące tango powoduje tutaj pożar zmysłów, który gasi orzeźwiający napar z yerba mate (ostrokrzewu paragwajskiego) sączony przez tradycyjną bombillę (rurkę do picia). Nie na darmo Carlos Gardel, słynny popularyzator tanga, śpiewał Mi Buenos Aires querido (Moje kochane Buenos Aires), oddając nostalgię i niepokoje tego miasta, pełnego niezwykłych zaułków, oddychającego artystyczną atmosferą kolorowej dzielnicy portowej La Boca. W tej ostatniej na dobre zagościli artyści, idąc za przykładem jej najbardziej znanego malarza Benito Quinquela Martína. Po wspaniałej uczcie duchowej warto jeszcze wybrać się na zakupy na ulicę Florida, co nie oznacza wcale końca obcowania ze sztuką. Otóż w wybudowanym tu pod koniec XIX w. centrum handlowym Galerías Pacífico trudno nie podziwiać przepięknej kopuły z muralami. Naprawdę ciężko nie myśleć o powrocie do tego miasta, w którym sztuka towarzyszy życiu człowieka na każdym kroku, tworząc niezwykle nastrojowy melanż.
ANETA KOTOWSKA
MENEDŻER DS. PRODUKTU BIURA PODRÓŻY OPAL TRAVEL
Argentyna to dla mnie niesamowite połączenie namiętności i latynoskiego ognia. Wynikiem tej mieszanki jest tango argentyńskie. Taniec narodowy Argentyny chyba jako jedyny na świecie potrafi w tak mocny sposób dotrzeć do naszych zmysłów. Jest dramatyczny, pełen emocji i elegancji. Tango narodziło się w biednych środowiskach Buenos Aires. Pojawiło się mniej więcej w latach 80. XIX w. Jego pochodzenie budzi spory wśród znawców tematu. Często twierdzi się, że powstało z połączenia gry na bębnach niewolników z Afryki z muzyką ludową zawierającą elementy indiańskie i europejskie. Tango tańczono w dzielnicach biedoty, domach publicznych i barach. Jego rozpowszechnienie wśród klas wyższych miało miejsce dopiero na początku XX w. Za prekursora tego gatunku muzycznego Argentyńczycy uważają Carlosa Gardela. Płyty z jego nagraniami sprzedawały się w ogromnych nakładach. Gardel zginął w 1935 r. w wypadku lotniczym w Medellín w Kolumbii. Trumnę ze szczątkami słynnego argentyńskiego śpiewaka i kompozytora sprowadzono do Buenos Aires i złożono na cmentarzu Chacarita, gdzie dziś wznosi się posąg artysty naturalnej wielkości. Gardel jest na nim uśmiechnięty, ma lekko podniesioną rękę jak przy śpiewaniu, a dwa wyciągnięte palce proszą o papierosa, który zresztą zawsze żarzy się w jego dłoni. Nic w tym jednak dziwnego, bowiem każdy chce spełnienia swoich marzeń… Podobno, kto włoży zapalonego papierosa między palce śpiewaka, temu spełnią się pragnienia.
Mówi się, że Argentyńczycy oddychają nawet w rytmie tanga. To stwierdzenie obrazuje najlepiej, jak wielką rolę odgrywa ono w kulturze tego kraju. Tango argentyńskie w 2009 r. zostało wpisane na prestiżową Listę Reprezentatywną Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości UNESCO. Jego prawdziwy smak można poznać tylko w Buenos Aires. Cała stolica Argentyny żyje w rytmie tanga. W jej najstarszych dzielnicach La Boca i San Telmo jest największe na świecie zagęszczenie szkół tańca. Można tu też zobaczyć na ulicach pary tańczące klasyczne tango argentyńskie. Nie wszyscy tancerze są piękni i młodzi, ale zawsze niesłychanie prawdziwi w tym, co robią.
Największy na świecie międzynarodowy festiwal tanga, na który zjeżdżają się jego sympatycy i pasjonaci odbywa się co roku w sierpniu – Tango Buenos Aires Festival y Mundial. Tę wielką imprezę rozpoczyna El Festival, podczas którego odbywają się warsztaty, koncerty i pokazy. Następnie przychodzi czas na Mistrzostwa Świata w Tangu (Mundial de Tango). W zawodach uczestniczą tylko najznakomitsi tancerze. Udział w inaugurującej festiwal milondze jest darmowy. Większość zajęć odbywa się codziennie na ulicach Buenos Aires. Tańczą wówczas wszyscy – od dzieci po osoby starsze. Dla Argentyńczyków tango, również dzięki corocznemu festiwalowi, jest czymś więcej niż tylko piosenką i tańcem. To ich życie, pasja, nałóg i tożsamość…
ERNEST MACENOWICZ
MENEDŻER EMPIKTRAVEL.PL
Argentyna kojarzy mi się ze wspaniałą przygodą w drugim pod względem wielkości kraju Ameryki Południowej. Jej ogromne przestrzenie pozwalają nam zobaczyć m.in. subpolarne warunki panujące na terenie Ziemi Ognistej, zachwycającej Tierra del Fuego, rozległą nizinę rzeki La Plata, piękne atlantyckie plaże na wschodnim wybrzeżu czy majestatyczne szczyty Andów (na czele z najwyższą Aconcaguą), które ciągną się w nieskończoność z północy na południe. Argentyna to także słynne winnice. Aby spróbować wyśmienitego argentyńskiego wina, koniecznie trzeba się wybrać do miasta Mendoza. Obok stołecznego Buenos Aires stanowi ono obowiązkowy punkt zwiedzania kraju. Wielkie bogactwo przyrodnicze Argentyny bierze się z jej ogromnego południkowego rozciągnięcia. Na środkowo-wschodnim atlantyckim wybrzeżu, w miejscu zwanym półwyspem Valdés, wpisanym w 1999 r. na prestiżową Listę Światowego Dziedzictwa Ludzkości UNESCO, czekają na nas niezapomniane wrażenia. Możemy tu podziwiać lwy i słonie morskie, orki, wieloryby, delfiny ciemne, foki, strusie pampasowe (nandu), guanako, a nawet pingwiny magellańskie. Bezkresne przestrzenie regionu Pampy przemierzane w wygodnym argentyńskim siodle są doskonałą propozycją dla tych osób, które chcą się poczuć niczym prawdziwi gauchos. Będąc w Buenos Aires, koniecznie trzeba poszukać pokazów tanga. Można się na nie wybrać do starej dzielnicy San Telmo. Tango tańczy się tutaj niemal na każdym kroku. Poza tym w San Telmo poczujemy atmosferę najbardziej znanego w Argentynie niedzielnego targu staroci.
Tak naprawdę nie sposób wymienić wszystkich miejsc, które warto zobaczyć w boskim Buenos Aires. Każdy gość przybywający do Argentyny zwiedza ją na swój sposób. Moim zdaniem ogromna różnorodność atrakcji jest największym atutem tego zachwycającego południowoamerykańskiego kraju. Pozwala to wracać do niego zawsze z zaciekawieniem i odbierać go za każdym razem inaczej…
MAJKA SZURA
WŁAŚCICIELKA BIURA PODRÓŻY POLKA TRAVEL
Gdy myślimy o Argentynie, zazwyczaj naszym pierwszym skojarzeniem jest – oczywiście – boskie Buenos Aires, tętniące muzyką tango i pachnące asado. Dla mnie ten fascynujący południowoamerykański kraj kojarzy się jednak głównie z bezkresną Patagonią i tajemniczą, intrygującą Ziemią Ognistą. Te niesamowite, położone na końcu świata tereny możemy eksplorować niekoniecznie z pokładu rosyjskiego okrętu badawczego, ale udając się w rejs wygodnym statkiem, oferującym serwis typu all inclusive, gdzie do posiłków podaje się doskonałe argentyńskie wina, a podczas zejścia na ląd do szklanki whisky kruszony jest lód wprost z lodowca. Niezmiernie ciekawe są także prowadzone codziennie wykłady botaników, glacjologów, ornitologów i innych naukowców, którzy pogłębiają naszą wiedzę o tej szalenie intrygującej części globu.
Argentyna to dla mnie przede wszystkim dziewicza Patagonia i ogromne lodowce Ziemi Ognistej, zsuwające się leniwie do bardzo zimnej wody. Pobliski nieprzejednany przylądek Horn, należący już do sąsiedniego Chile, nazywany „żeglarskim Mount Everestem”, stanowi marzenie nie tylko wilków morskich, ale również wielu zuchwałych i niespokojnych duchów, którzy podobnie jak ja, zamiast wybrać leniwe karaibskie plaże czy inne ciepłe zakątki naszej planety, wyruszają na arktyczne wody w poszukiwaniu prawdziwej przygody. Od stuleci krążą mrożące krew w żyłach historie o strasznych sztormach, nagłych wichurach i olbrzymich, kilkudziesięciometrowych falach rzucających statki na tutejsze skaliste wybrzeże. Średnio przez co najmniej 3 dni każdego miesiąca nad tymi wodami szaleje huragan. Fale dochodzą wówczas nawet do 25 m wysokości, a wiatry osiągają zawrotną prędkość 300 km/godz.!
Warto jednak przemierzyć kilkanaście tysięcy kilometrów z Polski, aby znaleźć się w najdalej na południe wysuniętym mieście świata (Ushuaia) i wyruszyć z niego do jeszcze bardziej odległego krańca naszego globu. Wbrew powszechnym wyobrażeniom, nie jest tu szaro i ponuro, świeci ostre słońce, a rośliny są bajecznie kolorowe. Mchy i porosty mają wspaniałe, intensywne barwy, soczysta zieleń lasu notofagusowego (bukowego) bardziej przypomina strefę tropikalną niż arktyczną. To „polarne Galapagos” obfituje, oprócz pingwinów magellańskich, w liczne gatunki ptaków, jak np. kormorany, mewy polarne, petrele, głuptaki, albatrosy czy czagry. Mimo iż panuje tutaj arktyczny klimat, pełno jest życia. Obraz południowej części Argentyny byłby niepełny bez spektakularnego Parku Narodowego Los Glaciares i imponującego, mającego ok. 30 km długości i 60 m wysokości lodowca Perito Moreno, który możemy zobaczyć, kiedy będziemy już wracać z rejsu do Buenos Aires.
Aby w pełni przeżyć patagońską przygodę, trzeba też koniecznie zasmakować życia gauchos – argentyńskich kowbojów. Na bezkresnych terenach pampy możemy uprawiać jazdę konną czy też nauczyć się przyrządzania słynnych argentyńskich steków, popijając wyśmienite wina z regionu Mendoza. Dla wielu osób będzie to na pewno podróż życia.
ANDRZEJ ZIARKO
WŁAŚCICIEL FIRMY TATRA EXTREME
Argentyna to – moim zdaniem – świat w miniaturze. To właśnie tutaj znajdziemy majestatyczne Andy z ich najwyższym szczytem Aconcaguą (6964 m n.p.m.), położone na północnym zachodzie kraju suche, pustynne wyżyny argentyńskiej puny, tropiki prowincji Chaco i Misiones, rozległe stepy Patagonii (nazywane przez Polaków „Bieszczadami Świata”), żyzne pampy w okolicach Buenos Aires czy subarktyczne tereny Ziemi Ognistej (Tierra del Fuego)…
Po raz pierwszy odwiedziłem Argentynę w 1995 r., kiedy brałem udział w Rajdzie Gaoluisa. Ten 600-kilometrowy wieloetapowy wyścig na orientację odbywał się pieszo górską, dziewiczą granią, kajakiem przez jeziora i rzeki, konno przez step i pogórze w jednym z najpiękniejszych andyjskich rejonów prowincji Río Negro. Od tego momentu organizuję każdego roku wyprawy dla ludzi spragnionych aktywnego wypoczynku i prawdziwej przygody do tego wspaniałego południowoamerykańskiego kraju, który mnie zachwycił.
Nigdzie indziej na świecie nie spotkamy tak wyśmienitych warunków do uprawiania turystyki konnej, które oferuje argentyńska Patagonia, ani tak fantastycznych miejsc do spływów kajakowych po jeziorach i rzekach, w tle ogromnych, nisko schodzących śródlądowych lodowców. Wreszcie próżno szukać na naszym globie drugiego tak pięknego wodospadu, jak Iguazú.
Argentyna to również niepowtarzalny smak yerba mate. Ten narodowy napój Argentyńczyków smakuje najlepiej, kiedy jest sączony przy ognisku na biwaku, a nad głową mamy milion gwiazd patagońskiego nieba. Argentyna to także rytm tanga w słynnym lokalu i szkole La Viruta w Buenos Aires, to Martín Fierro – legendarny gaucho, tytułowy bohater eposu narodowego José Hernándeza z 1872 r. Zresztą ci dumni argentyńscy kowboje są symbolem niczym nieskrępowanej wolności ludzi stepów i pampy. Naprawdę warto poznać bliżej ich życie i kulturę. Argentyna to również wielogodzinne biesiady z przesympatycznymi Argentyńczykami przy wyśmienitym asado, popijanym doskonałym czerwonym, wytrawnym winem Malbec z regionu Mendoza.