Tracją nazywano starożytną krainę położoną między dolnym Dunajem, Morzem Czarnym, doliną rzeki Strumy oraz Morzem Egejskim.
Tracja była urodzajna i żyzna, szczególnie ziemie w dolinie rzeki Hebros (Maricy). Plemiona zamieszkujące Trację, osiągnęły wysoki poziom rozwoju, w dużej części dzięki korzystnym kontaktom handlowym z nadmorskimi koloniami greckimi.
W V wieku p.n.e. żyło tu ok. 20 różnych plemion, uważanych przez sąsiadujących z nimi Greków za barbarzyńskie. Trackie ziemie zdodbyte zostały przez perskiego króla królów Dariusza I Wielkiego (521 – 486 p.n.e.) i włączone do imperium perskiego. Tracja odzyskała niezależność od Persji w 479 p.n.e. W 342 roku p.n.e. Filip II Macedoński włączył ją do swojego królestwa. Imperium rzymskie zajęło ziemie Tracji i w 46 r. utworzyło z niej 2 prowincje: Mezję (na północy) i Trację. Trakiem był m.in. Spartakus, słynny przywódca powstania niewolników przeciwko Rzymowi.
Z plemionami trackimi spotykali się Grecy kolonizujący wybrzeża Morza Czarnego i Egejskiego, pisali o nich Homer, Herodot, Tukidydes, Ksenofont, Strabon i wielu starożytnych autorów. Archeolodzy odkopywali kurhany trackich wodzów oraz ich cmentarzyska, ale w sumie wiemy o nich niewiele.
Tym bardziej interesująca jest czasowa wystawa „Zbroje Trackich Wojowników” w Muzeum Archeologicznym w Sofii. Zaprezentowano tu ponad 120 eksponatów ukazujących bogactwo, różnorodność i kunszt rzemieślniczy w tworzeniu elementów uzbrojenia trackiego: mieczy, hełmów, napierśników i nagolenników oraz innych elementów chroniących trackich wojowników, często wspaniale ozdobionych, co zaskakuje u tych ludzi uważanych przez współcześnie żyjących Greków za „barbarzyńców”. Pokazane są tu również kompleksy grobowe z pełnym uzbrojeniem trackich wojowników. Możemy zapoznać się z sposobami walki trackich wojowników o ich obrzędach pogrzebowych, i życiu codziennym Traków. Podziwiamy mistrzostwo technologiczne i jubilerskie (wspaniała złota maska). Poznajemy wierzenia z wyraźnym wpływem mitów greckich. Najciekawsze artefakty to hełm z miejscowości Zlatinitsa, z połowy IV wieku p.n.e.; hełm i zbroja z Ruec, (z pierwszej ćwierci V wieku p.n.e.); napierśnik z grobowca w Mezek, (z końca IV wieku p.n.e.) oraz miecz i pochwa z Goliama Kosmatka, (z przełomu IV i III wieku p.n.e.)
Sofijska wystawa czynna będzie do końca października 2022 r.
Tekst i zdjęcie: Grzegorz Micuła
